พระผงยาจินดามณี พิมพ์เจ้าสัว

หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว จังหวัดนครปฐม

โดย ช้าง-วัดห้วย

หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว เป็นพระเกจิอาจารย์ที่มีเกียรติคุณขจรขจายเป็นที่ยอมรับของพุทธศาสนิกชนทั่วไป เพียบพร้อมไปด้วยจริยาวัตรอันงดงามบริสุทธิ์ยืนหนึ่งมาตลอด ส่วนพระเครื่องและเครื่องรางที่ท่านได้สร้างเอาไว้ล้วนแต่มีกฤตยาคมลึกล้ำ ผู้ใดได้บูชาไปต่างประสบกับความเจริญก้าวหน้า จนเป็นที่แสวงหาของสาธุชนทั่วไปอย่างกว้างขวาง วัตถุมงคลอันเลื่องชื่อของท่านได้แก่ พระเครื่องที่สร้างขึ้นจาก “ผงยาจินดามณี” หรือ “ยาวาสนา” หลวงปู่เคยกล่าวกับลูกศิษย์ว่า “แม้เรื่องร้ายมากล้ำกลาย ก็จะกลับร้ายกลายเป็นดี” ประสบการณ์มากมายเกี่ยวกับ “ผงยาจินดามณี” ที่เล่าขานกันไม่รู้จบ ปัจจุบันวัตถุมงคลของหลวงปู่บุญ จะมีค่านิยมสูงมาก โดยเฉพาะพระเครื่องที่สร้างจาก “เนื้อผงยาจินดามณี” เป็นที่ต้องการมาก ส่วนวันนี้ผู้เขียนจะขอกล่าวถึง พระผง ยาจินดามณีสัก 3 องค์ ที่ผู้เขียนเก็บไว้ 20 ปีขึ้นไปมาให้เพื่อน ๆ สมาชิกได้ชมกัน

พระผงยาจินดามณี พิมพ์เจ้าสัว

ก่อนอื่นจะขอเริ่มเรื่อง เหรียญหล่อ พิมพ์เจ้าสัว หรือจะเรียกว่า พระซุ้มกระจังก็ได้ เหรียญหล่อเจ้าสัวมีสร้างทั้งเนื้อทองแดงและเนื้อเงิน ตามประวัติมีข้อมูลเล่าสืบต่อ ๆ กันมาว่า หลวงปู่บุญสร้างและแจกตอนวันคล้ายวันเกิด อายุครบ 84 ปี แขกส่วนใหญ่ที่มาในงานจะได้รับแจก เจ้าสัวเนื้อทองแดง ส่วนเนื้อเงินจะได้รับแจกเฉพาะแขกที่มีอุปการะคุณต่อวัดกลางบางแก้วมาโดยตลอด เช่น บริจาคทรัพย์สร้างถาวรวัตถุหรือแขกที่บริจาคทรัพย์มาก ๆ ส่วนใหญ่เจ้าสัวเนื้อเงินจะตกอยู่กับคนที่มีฐานะร่ำรวย เช่น เจ้าสัวหยุด เจ้าสัวชม เจ้าของโรงสี เหรียญเจ้าสัวเนื้อเงินสมัยก่อน ชาวบ้านจะเรียกว่า “เหรียญเจ้าสัว” ส่วนเหรียญที่เหลือแจกและพระอื่น ๆ ก็จะถูกบรรจุในบาตรดินเผาเพื่อบรรจุกรุบนเพดานมณฑปเมื่อปี 2456

ภายหลังกรุแตกเมื่อวันที่ 3 เมษายน 2516 คนร้ายได้โจรกรรมพระพุทธรูปที่หลวงปู่บุญสร้างประดิษฐานไว้ในมณฑปพระพุทธบาทไปได้ประมาณ 200 องค์ ทางวัดจึงได้ทำการสำรวจมณฑปกับช่องว่างบนเพดานเหนือพระพุทธบาท ปรากฏว่าพบพระเครื่องพิมพ์ต่าง ๆ อยู่ในบาตรดินเผาจำนวน 22 บาตร มีข้อความจารึกไว้ว่า พ.ศ. 2456 ซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นปีที่สร้างและบรรจุไว้ พระเครื่องที่แตกกรุออกมาครั้งนี้ส่วนใหญ่อยู่ในสภาพสมบูรณ์มีปริมาณมากถึง 20,000 องค์ มีทั้งเนื้อโลหะ เนื้อว่าน และดินเผา แต่ที่จะกล่าวถึงก็คือ เหรียญเจ้าสัวที่ทางวัดเอาออกมาจำหน่าย เพื่อนำรายได้ไปบูรณะปฏิสังขรณ์ศาลาการเปรียญที่อยู่ในสภาพชำรุดทรุดโทรม โดยกำหนดอัตราการทำบุญไว้ดังนี้ เหรียญเจ้าสัวเนื้อเงิน 200 บาท เหรียญทองแดง 100 บาท เวลาผ่านไปก็ไม่กี่สิบปี ปัจจุบันเหรียญเจ้าสัวเล่นหากันองค์เป็นล้าน

พระผงยาจินดามณี หรือยาวาสนา (ข้อมูลจากหนังสือวัดกลางบางแก้ว)

ตำรับการสร้าง “ผงยาจินดามณี” เป็นตำรับคู่มากับวัดกลางบางแก้ว นับเป็นตำรับเก่าแก่ของสมเด็จพระพนรัตน์ วัดป่าแก้ว แห่งกรุงศรีอยุธยา ตำรับที่มาอยู่วัดกลางบางแก้ว เป็นสมุดข่อย ปิดทองล่องชาด และได้กล่าวถึง กรรมวิธีการสร้างอย่างละเอียด และอานุภาพอย่างอัศจรรย์

“ยาจินดามณี” เป็นยาที่ทรงคุณวิเศษในทางบำบัดรักษาโรคร้ายนานาชนิด และโรคที่เกิดจาก “เคราะห์กรรม” จะบันดาลให้เคลื่อนคลายหายและทุเลาเบาบางได้ แม้กระทั่งยามจะสิ้นลมก็ยังมีโอกาสสั่งเสียบอกกล่าวได้ หลวงปู่บุญท่านสร้างเม็ดยาจินดามณีจุดประสงค์เพื่อต้องการให้เป็นยา ส่วนใหญ่ก็จะสร้างเป็นเม็ดกลม ๆ ไว้สำหรับกิน แต่ก็มีอุปเท่ห์กล่าวไว้ว่า หากใช้ติดตัวก็จะเป็นเมตตามหานิยม หรืออมไว้ในปากก็เป็นเสน่ห์ในการพูดจา ยาจินดามณีส่วนที่ทำเป็นองค์พระซึ่งเป็นพระเครื่องนั้นก็มีอยู่บ้างแต่ก็มีส่วนน้อย เกิดขึ้นจากที่ศิษย์ของหลวงปู่บุญ ซึ่งร่วมพิธีทำยาอยู่ด้วย เอาแม่พิมพ์พระซึ่งมีอยู่ที่วัด ซึ่งหลวงปู่ใช้ทำพระเนื้อดิน เนื้อว่าน เนื้อผง คัดเลือกเอาพิมพ์ที่องค์เล็ก ๆ เพราะจะได้ไม่เปลืองผงยาจินดามณี

หลวงปู่บุญสร้างยาจินดามณีเพียง 2 ครั้งเท่านั้น

ครั้งแรก พ.ศ. 2435 ลักษณะเม็ดยาค่อนข้างเล็ก เนื้อละเอียดมากมีความแข็งตัว เนื้อออกสีน้ำตาลเข้มบ้างอ่อนบ้าง

ครั้งที่สอง ประมาณปี 2476 เม็ดยาจะใหญ่กว่าครั้งแรกเล็กน้อย และสีของเม็ดยาค่อนข้างดำหรือน้ำตาลเข้มเกือบดำ เนื้อของเม็ดยาค่อนข้างจะหยาบกว่าครั้งแรก

อุปเท่ห์การใช้ยาจินดามณี

ก่อนใช้ยาท่านให้เสกยาด้วยคาถาดังนี้

“จินดามณี ปิยังมันตัง ยะสังธาสังโกมัง อุปะสันติ

สิเนหัง มาตาปิตาวะ โอระสัง ปะโพตันจะ มหาราชา

ตะวัง มังโป สัตตุโนทีปัง กาเรเทโว สุโป เสทิ

กิญจิ เทโว เยสักโก ปัชชัง ทัสมิง กันเนจา ทัตวาปิยัง

กันตัง สาริปุตโต ภวันตุเม สิทธิลาภัง ชนานะเย มณีจินดา

ปิยัง จะธะนัง สัพเพชนา พหุชะนา ปิยังมะมะ

พระผงยาจินดามณี พิมพ์เจ้าสัว

องค์แรก พระผงยาจินดามณี พิมพ์เจ้าสัว ปกติคนจะพูดกันว่า พระเจ้าสัวคนก็ต้องคิดไปถึง พระเหรียญหล่อเนื้อเงิน หรือเนื้อทองแดง และราคาก็หลายแสนถึงล้าน แต่รับรองไม่มีใครจะคิดถึง เจ้าสัวเนื้อยาจินดามณี เพราะที่เห็น ๆ กันอยู่ก็มีอยู่เยอะมาก องค์ละ 4-5 หมื่น ก็ซื้อได้สบายแต่สบายคนขายนะครับ เพราะที่ผ่าน ๆ มาผู้เขียนยังไม่เคยเจอแท้แม้แต่องค์เดียว

ส่วนองค์ที่ท่านเห็นอยู่นี้เป็นพระเจ้าสัวเนื้อยาของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้วที่หายากที่สุด มีคนเห็นของแท้น้อยที่สุด เจ้าสัวเนื้อยาองค์นี้ผู้เขียนได้มาก็ 20 กว่าปีแล้ว ตอนนั้น อ.เต็ก พาไปซื้อที่นครชัยศรี เจ้าของพระเป็นเจ้าของปั้มน้ำมัน แถวห้วยพลู เจ้าของพระเป็นเซียนท้องที่ อายุมากแล้วและมีอาการป่วยด้วย ก็เลยคิดจะปล่อยของออก ตอนนั้นผู้เขียนยังรับเหมาก่อสร้างอยู่ ยังไม่ได้เล่นพระเลย พอเจ้าของพระเอาพระออกมาให้ชม ผู้เขียนก็เหลือบไปเห็นเจ้าสัวเนื้อยาองค์นี้ ก็ชอบ ก็ถาม อ.เต็ก ว่าดีหรือเปล่า? อ.เต็ก บอกว่าดีมาก และเยี่ยมเลย และหายากมาก แต่น่าจะแพง ก็เลยให้ อ.เต็ก สอบถามราคา สุดท้ายจบที่ 2 แสนบาท

สภาพพิมพ์เป็นพระเจ้าสัว เนื้อยา ที่กดพิมพ์ได้ลึกมาก ทั้งตัวองค์พระ และลายกนกด้านข้าง ส่วนเนื้อก็เป็นสีน้ำตาลละเอียด ส่วนด้านหลัง หลวงปู่บุญก็จารตัวเฑาะว์ ผู้เขียนได้มาก็เก็บเงียบมา 20 กว่าปีแล้ว และไม่เคยถ่ายรูปและไม่เคยไปอวดใคร ก็มีเพื่อนเห็นก็ 1-2 คนเท่านั้น แต่ก็นานมากแล้ว ผู้เขียนพยายามหาซื้อเก็บกะว่าจะให้สวยกว่าองค์นี้ ดูมา 20 ปีแล้วก็ไม่เจอของแท้ แม้แต่องค์เดียว มีแต่ของเก๊และของใหม่ ของเก๊ส่วนใหญ่จะถอดพิมพ์ออกมาหน้าพระจะผอมคือแคบ ๆ เหี่ยว ๆ หูพระบางองค์จะไม่ติด หรือถ้าติดก็ติดแบบกุด ๆ และเนื้อต้องสีน้ำตาล จะเข้มหรืออ่อน ก็ได้ แต่ต้องเนื้อละเอียดแบบองค์นี้ ด้านหลังส่วนใหญ่ หลวงปู่จะจารตัวเฑาะว์ ซึ่งตัวเฑาะว์เหมือนเป็นเอกลักษณ์หรือลายเซ็นต์ของหลวงปู่ก็ว่าได้

สุดท้ายต้องขอขอบคุณ เจ้าของพระคนก่อนที่แบ่งพระเจ้าสัวเนื้อยาองค์สวยองค์นี้ให้ และขอขอบคุณ อ.เต็ก ที่ช่วยดูและต่อรองให้หลานชายคนนี้

เหรียญพระพุทธบาท เนื้อผงยาจินดามณี

องค์ที่ 2 เดิมเหรียญพระพุทธบาท เนื้อทองแดงหรือเงินนี้ หลวงปู่บุญสร้างขึ้นเพื่อเป็น ที่ระลึกในการสร้างมณฑปที่ประดิษฐานรอยพระพุทธบาทจำลอง เมื่อปี 2433 นับว่าเป็นเหรียญที่เก่ามาก ๆ

ลักษณะเป็นเหรียญเสมา ด้านหน้าเป็นรอยพระพุทธบาทมีกงจักรตรงกลาง ฝ่าพระบาท มีอักขระใต้รอยพระบาทว่า “นะ มะ พะ ทะ” บนรอยพระพุทธบาท มีตัวอักขระ “เฑาะว์ขึ้นยอด” มีประกายรัศมี และรอบตัวเฑาะว์มีอักขระสี่ตัว อ่านได้ว่า “อิ กะ วิ ติ” บนขอบเหรียญ ด้านบน มีอักษรไทยเขียนว่า “ที่ระฤก” ซึ่งหมายถึงที่ระลึก ถ้าอ่านจากภาพต่อก็หมายถึง ที่ระลึกรอย พระพุทธบาท ขอบเหรียญตามแนวมีเม็ดไข่ปลารอบ ด้านหลังเป็นพื้นเรียบไม่มียันต์ แต่มีลายจารอักขระตัว “พุทธซ้อน” เนื้อเหรียญเท่าที่พบมีเนื้อทองแดงกะหลั่ยทอง และเนื้อเงิน เหรียญนี้เป็นเหรียญที่บางกว่าเหรียญปกติทั่วไป เข้าใจว่าคงเป็นการสร้างเหรียญยุคแรก ๆ เหรียญพุทธบาทของหลวงปู่บุญนับว่าเป็นเหรียญที่หาชมได้ยากมาก

ส่วนเหรียญพระพุทธบาทเนื้อผงยาจินดามณีเหรียญนี้ดูจากสภาพเหรียญแล้วน่าจะเอาเหรียญจริงมากดทำพิมพ์ แล้วเอาเนื้อผงยามากดพิมพ์อีกที สภาพพิมพ์ด้านหน้าเป็นพระใช้บ้างเล็กน้อย เนื้อค่อนข้างจัดแต่ดูง่ายดี ตัวอักขระและตัวอักษร และรอยพระพุทธบาทยังติดชัดเจนดี ด้านหลังปกติจะเป็นพื้นเรียบ แต่เหรียญผงยาจินดามณีเหรียญนี้ หลวงปู่บุญจารอักขระเต็มหลังเลยประมาณ 15 ตัว ค่อนข้างอลังการดี เหรียญนี้หนา 3 มม. ที่ต้องทำหนาเพราะต้องการความแข็งแรง ถ้าทำบางคงจะหักกลางเป็นแน่ เหรียญนี้เป็นเหรียญหายากมากและเหรียญนี้เพิ่งได้มาเดือนมิถุนายนนี้เองในราคาไม่แพง แค่หลักหมื่นปลาย เหรียญนี้ผู้เขียนว่าจะเก็บไว้ใช้เองเพราะจะหาพระเครื่องพิมพ์ไหนหรือองค์ไหนที่หลวงปู่บุญจารมากมายขนาดนี้คงไม่มีอีกแล้ว

พระปางสะดุ้งกลับ พิมพ์เล็ก

เนื้อผงยาจินดามณี

พระยาจินดามณี องค์สุดท้ายองค์นี้ซิยิ่งหายากที่สุด เพราะค้นหามาหลายปีก็ยังหาไม่เจอ ผู้เขียนเลยตั้งชื่อไปเองก่อน เพื่อสะดวกในการเรียกชื่อเลยตั้งชื่อว่า พระปางสะดุ้งกลับ พิมพ์เล็ก เนื้อผงยาจินดามณี

พระปางสะดุ้งกลับพิมพ์เล็กองค์นี้ได้มาก็เป็น 10 ปีแล้ว จำได้ว่าตอนที่จะซื้อองค์นี้ก็คิดว่า คล้ายพิมพ์เศียรโล้นสะดุ้งกลับ ของหลวงปู่บุญ แต่องค์นี้เล็กกว่า สูงแค่ 1.6 ซม. และพระองค์นี้เป็นเนื้อยาด้วย และศีรษะสวมชฎาด้วย หลังก็จารเฑาะว์อีก ยังไงก็แท้ แค่ไม่รู้ชื่อพิมพ์เท่านั้น สรุปแล้วต้องซื้อแต่อย่าซื้อแพง ผู้เขียนค้นหาเป็นปี ๆ ก็หาไม่เจอ ไม่รู้เป็นพิมพ์อะไร จึงรีบเอาไปให้ อ.เต็ก ดู อ.เต็ก ส่องดู แล้วถามว่า มึงซื้อมาแพงมั้ย ผมตอบว่าไม่แพงครับ อ.เต็ก ก็รีบถามต่อว่า พระองค์นี้ขอแบ่งได้ไหม ผมก็ยิ้มและตอบว่า พระองค์นี้เล็กดี ผมกะว่าจะเลี่ยมไว้ใส่เอง อ.เต็ก ส่องสักพักแล้ว ก็ชมว่าพระองค์นี้สวยดี ลึกคม สมบูรณ์มาก ๆ ผมก็ถามต่อ พระองค์นี้ ใช่หลวงปู่บุญมั้ย อ.เต็ก ตอบว่า มึงก็ดูซิ พระนั่งสะดุ้งกลับ เนื้อยา หลังจารตัวเฑาะว์มันก็หลวงปู่บุญอยู่แล้ว หลังจากนั้นก็ค้นหามาเรื่อย ๆ เป็น 10 ปีก็ยังหาไม่เจอก็เก็บเงียบมาถึงทุกวันนี้ก็เลยคิดว่ามาลงในเว็บช้าง เดี๋ยวก็มีคนมาสอบถามเองเดี๋ยวก็รู้

สภาพพิมพ์ด้านหน้าเป็นพระนั่งสวมชฎาปางมารวิชัยกลับด้านหรือจะเรียกว่าสะดุ้งกลับก็ได้ นั่งขัดเพชรบนฐาน 1 ชั้นทึบตัน พื้นด้านข้างองค์พระมีลวดลายเป็นเส้นจาง ๆ คล้ายปรกโพธิ์ เหมือนเศียรโล้นสะดุ้งกลับ และมีซุ้มครอบแก้วถึง 2 ชั้น ครอบองค์พระ ความหมายของซุ้มครอบแก้วในความคิดของผู้เขียนว่าซุ้มครอบแก้วในจินตนาการของคนสร้างพระ คงจะหมายถึงการปกป้องหรือป้องกันถึง 2 ชั้นเลยทีเดียว ด้านหลังมีรอยจารตัวเฑาะว์แบบกดลึก พระปางสะดุ้งกลับพิมพ์เล็ก เนื้อผงยาจินดามณีองค์นี้ เป็นพระที่สวยสมบูรณ์มาก ๆ จริง ๆ แล้วผู้เขียนชื่นชอบพระเครื่องสายหลวงปู่บุญโดยเฉพาะพระเนื้อผงยาจินดามณีที่มีพุทธคุณเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครดี

หมายเหตุ รูปเจ้าสัวเนื้อยาจินดามณีถ่ายรูปพื้นน้ำเงิน สีของเนื้อยาจะออกคล้ำไปหน่อย ซึ่งตัวจริงเป็นสีน้ำตาลครับ

ช้าง–วัดห้วย

082-5699162